தொடக்கம்
	97 தலைவி கூற்று தலைவி அன்னை: கடுஞ் சொல் அறியாதாய் போல, நீ என்னைப் புலப்பது ஒறுக்குவென்மன் யான் சிறுகாலை இற் கடை வந்து, குறி செய்த அவ் வழி என்றும் யான் காணேன் திரிதர, 5 'எவ் வழிப் பட்டாய்?' சமனாக இவ் எள்ளல் தலைவன் முத்து ஏர் முறுவலாய்! நம் வலைப் பட்டது ஓர் புத்தியானை வந்தது; காண்பான் யான் தங்கினேன் 'புதிய யானை காணத் தங்கினேன்' என்ற தலைவனுக்குத் தலைவி ஒக்கும் அவ் யானை வனப்பு உடைத்தாகலும் கேட்டேன்: 10 அவ் யானை தான் சுண்ண நீறு ஆடி, நறு நறா நீர் உண்டு ஒள் நுதல் யாத்த திலக அவிர் ஓடை, தொய்யில் பொறித்த வன முலை வான் கோட்டு, தொய்யகத் தோட்டி, குழை தாழ் வடி மணி, உத்தி பொறித்த புனை பூண் பருமத்து 15 முத்து ஏய்க்கும் வெண் பல் நகை திறந்து, நல் நகர் வாயில் கதவ வெளில் சார்ந்து, தன் நலம் காட்டி, தகையினால், கால் தட்டி வீழ்க்கும், தொடர் தொடராக வலந்து; படர் செய்யும் மென் தோள் தடக் கையின் வாங்கி, தற் கண்டார் 20 நலம் கவளம் கொள்ளும்; நகை முக வேழத்தை இன்று கண்டாய் போல் எவன் எம்மைப் பொய்ப்பது, நீ? எல்லா! கெழீஇ, தொடி செறித்த தோள் இணை, தத்தித் தழீஇக் கொண்டு, ஊர்ந்தாயும் நீ குழீஇ அவாவினால், தேம்புவார் இற் கடை ஆறா, 25 உவா அணி ஊர்ந்தாயும் நீ மிகாஅது சீர்ப்பட உண்ட சிறு களி ஏர் உண்கண் நீர்க்கு விட்டு, ஊர்ந்தாயும் நீ சார்ச்சார் நெறி தாழ் இருங் கூந்தல் நின் பெண்டிர் எல்லாம் சிறு பாகராகச் சிரற்றாது, மெல்ல, 30 விடாஅது நீ எம் இல் வந்தாய்; அவ் யானை கடாஅம் படும்; இடத்து ஓம்பு 'கொடியோர் கொடுமை சுடும் என .............. பகுதியின் நீங்கிய தகுதிக்கண்' தலைவி பரத்தையரை யானையாகக் கூறிப் புலந்தது. உரை