கி.மு.மூன்றாம் நூற்றாண்டிலிருந்து கி.பி.மூன்றாம் நூற்றாண்டு வரைத் திகழ்ந்த கடைச்சங்க காலத்தில் வாழ்ந்த சில சோழ மன்னர்கள் பற்றிய குறிப்புகள் சங்கத்தமிழ் நூல்களில் கிடைக்கின்றன. அவர்கள் பற்றிய தெளிவான வரலாறு எழுதப் போதிய தொல்லியல் சான்றுகள் இதுவரை கிடைத்தில்லை. எனவே சங்க காலத்தில் வாழ்ந்த கரிகாற்சோழன், கிள்ளிவளவன் போன்ற சோழ அரசர்களை முற்காலச்சோழர் என்று பகுத்துள்ளனர். சங்கம் மருவிய காலத்திற்கும், பல்லவர் ஆட்சிக்கும் பின்பு கி.பி. ஒன்பதாம் நூற்றாண்டின் இடைப்பகுதியில் மீண்டும் சோழராட்சி மலர்ந்தது. இவ்விடைப் பட்ட காலத்தில் சோழர்கள் வலிமை குன்றிய குறுநில மன்னர்களாக வாழ்ந்தனர். அவர்கள் கி.பி. ஏழு, எட்டாம் நூற்றாண்டுகளில் தமக்குரிய சோழநாட்டிலேயே இருந்தனர் என்பதற்குத் திருஞானசம்பந்தர், திருநாவுக்கரசர், சுந்தரர் ஆகிய சமயகுரவர்களின் அருட்பாடல்களும், மூன்றாம் நந்திவர்மபல்லவன் காலத்திய நந்திக்கலம்பகம் எனும் நூலும், வேலூர்ப்பாளையச் செப்பேடுகளும், சின்னமனூர்ச் செப்பேடுகளும், பெரியபுராணமும், ஹியூன் த்சாங் எனும் சீனநாட்டுப் பயண எழுத்தாளனின் குறிப்புகளும் தக்க சான்றுகளாக விளங்குகின்றன.

     ஒன்பதாம் நூற்றாண்டு முதல் மீண்டும் வலிமை பெற்ற பிற்காலச் சோழ அரசர்கள், சங்க காலத்துச் சோழ மன்னர்களைத் தங்கள் குல முன்னவர்கள் என, அவர்கள் வெளியிட்ட செப்பேட்டுச்சாசனங்களில் குறித்துள்ளனர். கலிங்கத்துப்பரணி, தக்கயாகப்பரணி, மூவருலா போன்ற சோழர் காலத் தமிழ் நூல்களும் இதனை வலியுறுத்துகின்றன. எனவே சங்க காலம் தொட்டு கி.பி.பதின்மூன்றாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதிவரை சோழ அரச மரபினர் ஆண்டிருந்தாலும், கி.பி.950 முதல் 1279 வரை திகழ்ந்த சோழராட்சிக்காலமே பிற்காலச்சோழர் காலம் எனக் கொள்ளப்பெறுகின்றது.

     விஜயாலய சோழனால் தோற்றம் பெற்ற பிற்காலச் சோழ மரபில் அவனைத் தொடர்ந்து அவன் மகன் முதல் ஆதித்த சோழன், அவன் மகன் முதலாம் பராந்தக சோழன், அவன் மகன் கண்டராதித்த சோழன், அவன் தம்பி அரிஞ்சய சோழன், அவன் மகன் இரண்டாம் பராந்தகன் எனும் சுந்தர சோழன், கண்டராதித்த சோழன் மகன் உத்தம சோழன், சுந்தர சோழன் மகன் முதலாம் இராஜ ராஜன், அவன் மகன் இராஜேந்திரன், அவன் மகன் முதலாம் இராஜாதிராஜன், அவன் தம்பி இரண்டாம் இராஜேந்திரன், அவன் தம்பி வீரராஜேந்திரன், அவன் மகன் அதிராஜேந்திரன் ஆகியவர்களுடன் ஒரு கிளையினர் ஆட்சி கி.பி. 846 - இல் தொடங்கி 1070 - இல் நிறைவுற்றது. அதிராஜேந்திரன் மறைவுக்குப் பின்பு ஆண் வாரிசு இல்லாததால், கங்கைகொண்ட சோழன் எனும் முதலாம் இராஜேந்திரனின் மகள் அம்மங்கை தேவி, கீழைச்சாளுக்கிய மன்னன் இராஜராஜ நரேந்திரன் ஆகிய தம்பதியரின் புதல்வனான முதலாம் குலோத்துங்கன் சோழப்பேரரசனாக முடிசூடிக்கொண்டான். இவன் தாய்வழியில் சோழ அரச உரிமையைப் பெற்றவனானான். குலோத்துங்கனுக்குப் பிறகு அவனது மைந்தன் விக்கிரமசோழன், அவன் மகன் இரண்டாம் குலோத்துங்கன், அவனது புதல்வன் இரண்டாம் இராஜராஜன், விக்கிரம சோழனின் மற்றொரு பெயரனான இரண்டாம் இராஜாதிராஜன், இரண்டாம் குலோத்துங்கனின் மகனான மூன்றாம் குலோத்துங்கன், அவன் மகன் மூன்றாம் இராஜராஜன், அவன் மகன் மூன்றாம் இராஜேந்திரன் என ஒருவர் பின் ஒருவராகச் சோழ அரசு கட்டிலில் அமர்ந்து கி.பி.1279 வரை ஆட்சி செய்தனர்.