முதற் பத்தெண்ணுப் பெயர்களும் பகிர்வுப் பொருளில் இரட்டிக்கும்போது, ஒவ்வொன்று, இவ்விரண்டு, மும்மூன்று, நந்நான்கு, அவ்வைந்து, அவ்வாறு, எவ்வேழு, எவ்வெட்டு, ஒவ்வொன்பது, பப்பத்து எனப் புணரும். ஒன்றொன்றாய், இரண்டிரண்டாய் என்பதினும் ஒவ்வொன்றாய், இவ்விரண்டாய் என்பது சாலச் சிறந்ததாகும் . வெவ்வேறு பப்பாதி என்பனவும் இங்ஙனமே.
 

மெய்யீற்றுப் புணர்ச்சி
 

     மெய்யெழுத்துகள் உயிரோடு கூடின் உயிர்மெய்யாகும். இது இயல்பு புணர்ச்சியே.
     

உ-ம்: போய் + இருக்கிறான் = போயிருக்கிறான்
 

     தனிக்குறிலையடுத்த மெய்கள் உயிரோடு கூடின் இரட்டிக்கும். இது விகாரப் புணர்ச்சியாம்.
 

     உ-ம்: பொய் + உரைத்தான் = பொய்யுரைத்தான்.
        போய்யிருக்கிறான் என்பது தவறு.

ண்,ம்,ல்,ள்,ன் என்ற மெய்கள்
     ண், ம், ல், ள், ன் என்ற மெய்கள் வல்லினத்தோடு புணரின், இருவழியிலும் பெரும்பாலும் பின்வருமாறு திரியும்.

       ண்,ள் என்னும் மெய்கள் தகரத்தொடு புணர்ந்து டகரமாகும் போது, அத் தகரமும் டகரமாகும்.

     உ-ம்: மண் + தாழி = மட்டாழி
       முள் + தாழை = முட்டாழை
       மட்தாழி, முட்தாழை என்று எழுதுவது தவறு.
 

     ல்,ன் என்னும் பெயர்கள் தகரத்தோடும் புணர்ந்து றகரமாகும் போது அத் தகரமும் றகரமாகும்.
 

     உ-ம்:  கல் + தாழை = கற்றாழை
        பொன் + தோடு = பொற்றோடு
        கற்தாழை, பொற்தோடு என்றெழுதுவது தவறு.